Geline bakmağa gitmek hususi bir hazırlığı icap ettirmez gündelik bir sokak kıyafeti ilede gidilebilir. Misafirler gelin evinin kapısında karşılanarak Cehizin bila istisna bütün parçalarının serildiği veya asıldığı ve gelininde hususi hazırlanan köşesinde oturduğu odaya götürülür. Gelenler gelini ve çeyizi inceden inceye gözleriyle didikleyerek 10- 15- dakika kadar otururlar. Geline bakmadan sonra günlerce dedikodusu yapılıp geline ait olan eşyalara ait olan olmayan ne kadar kusur varsa söz konusu olur. Bu arada cehizi az olanlar bazı eş dostlarından eğreti tedarik ederler cehiz kalktıktan sonrada eğreti cehizler sahibine iade edilir cehizi az olan kızın cehiz asılırken kız anası sağa sola koşuşup elini oğar ne yapacağını şaşırır bu durum Gaziantep’te ata sözü haline gelmiştir{cehizi yok kız anası gibi ne dolaşıyorsun derler } Yalnız kadınların gittiği geline bakma usulide misafirlerin tanıdık olup olmaması mevzu bahis değildir. Sokaktan gelen her hangi bir kadında hiçbir ilgisinin olmadığı halde Gidip geline bakmasının hem geline hemde bakana uğur getireceğine inanılır.
El öpme: El ömek için oğlan evi kız evine düğünden 8- 10- gün sonra gider Ziyaret kız evine gündüzden okuyucu kadın vasıtasıyla haber verilir. Gelin akşamdan önce babası evine gider Damat anası babası gece giderler ve beraberlerinde mevsimine göre meyveler, çerezler ve baklava götürürler. Damat yerine oturduktan sonra gelin yanına oturur. Damat biraz sonra kalkıp önce kayınbabasının sonrada sıra ile hazır bulunan herkesin yaş sırası ile eli öpülüp sıkıldıktan sonra Kaynanasının elini öper. El öpme faslından sonra damat gelinin yanına değil başka bir yere oturur Gelinin erkek kardeşleri damadın iki yanına otururlar.
El öpme faslı biter bitmez gelinin babası damadına bir su satılı alabileceği gibi gayet pahalı bir şeyde alabilir. Fakat bunların esas değeri ne olursa olsun manevi değeri birdir El öpme töreni 2- 3- saat devam eder.
Okuyucu: telefonun yaygın olmadığı bir mahallede ancak bir evde telefonun olduğu zamanlardı genellikle zengin evlerinde ve resmi kurumlarda bulunurdu okuyucu tabir edilen kadın. Evlenmenin bütün muameleri yani- nişan- kına –cehiz gelinci el öpme Vs.de kız ve oğlan evleri arasında haber götürüp getirir ve misafiri toplantıya çağırır okuyucu bu hizmetlerine karşı para almaz fakat davet edilen evler bulgur simit pekmez vs .gibi zahirelerden hediyelerle daveti kabul ettiklerini bildirirler. Daha sonraları okuyuculara para verilmeye başlandı telefonun az davetiyelerin yaygın olmadığı zamanda iki dünür arasında iletişim okuyucular kanalıyla sağlanırdı okuyucu nazik kibar çevreyi iyi tanıyan ayağı çabuk birisi olmalıydı her mahallenin bir veya iki okuyucusu olurdu kaybolan bu meslek dalı okuyuculuk geçmişin en çabuk iletişimcileri idiler bu emekçilerimizin ruhları şad olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder