ESKİ GAZİANTEP HAPİSHANELERİ

Cumhuriyetten evvel hapishane eski şıra hanı imiş cumhuriyetten sonrada eskiden kilise olan şimdilerde ismi Kurtuluş cami olan yer Gaziantep hapishanesi imiş Bu hapishanede geçen olayları eskiden hapis yatan insanlardan dilemiştim. Bu dinlediğim olaylar 1940 ve  1950 li yıllarda geçen olaylardır  

Eski hapisler naklediyorlar:

GELİNE BAKMAK EL ÖPMEK

Geline bakmağa gitmek hususi bir hazırlığı icap ettirmez gündelik bir sokak kıyafeti ilede gidilebilir. Misafirler gelin evinin kapısında karşılanarak Cehizin bila istisna bütün parçalarının serildiği veya asıldığı ve gelininde hususi hazırlanan köşesinde oturduğu odaya götürülür. Gelenler gelini ve çeyizi inceden inceye gözleriyle didikleyerek 10- 15- dakika kadar otururlar. Geline bakmadan sonra günlerce dedikodusu yapılıp geline ait olan eşyalara ait olan olmayan ne kadar kusur varsa söz konusu olur. Bu arada cehizi az olanlar bazı eş dostlarından eğreti tedarik ederler cehiz kalktıktan sonrada eğreti cehizler sahibine iade edilir cehizi az olan kızın cehiz asılırken kız anası sağa sola koşuşup elini oğar ne yapacağını şaşırır bu durum Gaziantep’te ata sözü haline gelmiştir{cehizi yok kız anası gibi ne dolaşıyorsun derler } Yalnız kadınların gittiği geline bakma usulide misafirlerin tanıdık olup olmaması mevzu bahis değildir. Sokaktan gelen her hangi bir kadında hiçbir ilgisinin olmadığı halde Gidip geline bakmasının hem geline hemde bakana uğur getireceğine inanılır.

GAZİANTEP KÖYLERİ VE BARAK OYUNLARI

Gaziantep vilayeti sınırları içindeki köyler iki kısımdır. Bunlardan bir kısmı eski ve yerli köylerdir. Bu köylerin bazıları dere ve kaynak kıyılarında ve çoğu bir höyüğün yamacındadır.

Kuruluş tarihleri bilinmeyen bu köylerde evler umumiyetle iki katlıdır. Evlerin alt katları da ikamet için kullanılır. Binalar yalnız taştan yapılır. Odalara hem birbiri içinden hem de sofadan geçilir. Pencere tertibatı iyi ise de her evde cam kullanılmaz. Evler birbirine bitişik denecek kadar sıktır. Bundan dolayı bir evin damından diğer evin damına geçmek kabildir. Damlar yalnız evi örtmeye değil, bulgur kaynatmaya üzüm ve çamaşır sermeye de yarar. Yerli ve eski köylerin cepheleri daima cenuba doğrudur. Bu köylerde oturanlar fıstıkçılık, bağcılık, zeytincilik gibi işlerle meşgul olurlar. Eski köylerde mezarlıklar köye yakın olup en uzağı 15 dakikadan fazla sürmez. Mezarlık köyün cenubun da ve yol üstünde kurulmuştur. Köyde ölen herkes bu mezarlığa gömülür. Ancak biri tarafından vurulan ölen adam vurulduğu ve öldüğü yere gömülür. Dağlarda, vadilerde tesadüf edilen tek mezarlar başkası tarafından öldürülenlere ait olur. Bunlara; düşek adı verilir.

GAZİANTEPTE NİKÂH

Resmi nikâh:ve dini nikâh. Evlenmeler genellikle görücü usulle oldurduğundan çiftler ancak  birbirlerini nişanlı sahresi ve bayramlarda  görebilirlerdi biraz daha eskilere gidersek büyüklerimizden dinlediğimiz olaylar vardı Akrabalarım dan Ayşe abladan dinlediğim bir olayı nakledeyim  

GAZİANTEP ADETLERİNDEN

NİŞANLI SAHRESİ YEMEKLİ KIR GEZİNTİSİ  (YANİ PİKNİK}

Oğlan evinde bir hafta evvel hazırlık başlar. Ekmekler açılır, pişer, şariye dökülür. Pirinç ayıklanır. Ve hep bu hazırlıklar esnasında ‘’zılgıt, li li li li çağırılır. Çalgı oyun eğlence devam eder.

Kız evinin yakınları, oğlan evinin akraba ve ahbapları çağırılır. Bu davet ekseriya Kavaklığı veya Nurganaya, yapılır. Mevsimine ve oğlan evinin bütçesine göre yemekler pişer. Zengin aileler hususi erkek aşçı tutarlar. Fakat ister zengin, ister fakir olsun yemek çeşitleri ne olursa olsun  etli çiy köfte, mutlaka yapılacaktır Bu eğlenceye yalnız kadınlar iştirak ettikleri için Pazar gününden gayri günde gidilir.